Με αφορμή το θεατρικό έργο «ΖΑΧΑΡΗ» που ανεβαίνει την ερχόμενη Δευτέρα στο Θέατρο Σταθμός συζητάμε με τον Γιώργο Μητρόπουλο στο Euronews ελληνικά για τον ρόλο της οικογένειας στην παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας. “ Η οικογένεια είναι μια μικρή αυτοκρατορία που δημιουργεί δυσλειτουργικούς ενήλικες».

«Ο κόσμος στον οποίο ζούμε μας οδηγεί στην απάθεια». Η Μαρία Κωνσταντάκη μιλάει στην Αναστασία Σταθά και στο elculture.gr για τη Σ Ε Ρ Ο Τ Ο Ν Ι Ν Η του Ουελμπέκ. Δευτέρα και Τρίτη στο BIOS

Beckett | Νέος κύκλος του εργαστηρίου | Ευτυχισμένες μέρες | Εργαστήριο υποκριτικής με τον Δημήτρη Αγαρτζίδη και τη Despina Anastasoglou | Elephas tiliensis ????Β´ τρίμηνο: Ιανουάριος -Μάρτιος | Ευτυχισμένες μέρες του Samuel Beckett Πληροφορίες / Εγγραφές : [email protected] Διάρκεια: Ιανουάριος – Μάρτιος 2023 Κάθε Παρασκευή: 19.30 – 22.30 Τα μαθήματα γίνονται στο Loop Dance Lab Έναρξη: 13 Ιανουαρίου 2022 Δηλώσεις συμμετοχής έως τις 09 Ιανουαρίου Τρία έργα του Σάμιουελ Μπέκετ είναι το αντικείμενο εργασίας του εργαστηρίου υποκριτικής της ομάδας Elephas tiliensis για την περίοδο 2022/23. Το φετινό εργαστήριο υποκριτικής της ομάδας επικεντρώνεται στη γραφή του Σάμιουελ Μπέκετ, που καθόρισε και αποτέλεσε τομή για το σύγχρονο θέατρο. Για πρώτη φορά το εργαστήριο εκτείνεται σε τρία τρίμηνα, τα οποία μπορούν οι ενδιαφερόμενες/οι να παρακολουθήσουν μεμονωμένα ή συνολικά. Στο τέλος κάθε τριμήνου ο κύκλος ολοκληρώνεται με ανοιχτές δοκιμές και στο τέλος του έτους το σύνολο της εργασίας θα ολοκληρωθεί με ανοιχτές παρουσιάσεις.

EC56FB9B-C143-4C7E-B86E-E5D6A3E812D3_4_5005_c

Τ’ αγόρι μας, τ’ αγόρι μας, τ’ αγόρι μας τα λέει εδώ πολύ ωραία! Αξίζει να δώσετε λίγο χρόνο από την Κυριακή σας για να το διαβάσετε! «Όλος αυτός ο πόνος, όλη αυτή η «μισάνθρωπη» στάση που έλεγαν κάποιοι, η μη πίστη στον άνθρωπο γενικότερα και η θεώρηση πως είναι ικανό πλάσμα για τα χειρότερα, εδώ δίνεται με συμπόνοια, κατανόηση για την κοινή μοίρα των ανθρώπων και ανάδειξη του ότι για αυτή την απελπισία φταίνε ο καπιταλισμός και η παγκοσμιοποίηση, που μας δίνουν μια ψεύτικη αίσθηση ελευθερίας και πίστη ότι μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα, ενώ στην ουσία μας αφήνουν κατάμονους να παλεύουμε για ψήγματα καθαρού αέρα». Ο Άρης Λάσκος στον Χρήστο Τζίφα στην Αυγή.

“Σαν μουσικός σε μια θεατρική παράσταση, έχω το χρόνο πάνω στη σκηνή να παρατηρώ το κοινό. Και όταν εντοπίζω ανθρώπους με αυτό το βλέμμα που λέει ότι έχουν κουρδίσει σε κάτι, χαίρομαι, σκέφτομαι ότι έχει νόημα το ότι βρίσκομαι εκεί και τους ζηλεύω και λίγο”. O Θωμάς Μπέλτσιος στο rejected.gr

Χείμαρρος ο Άρης πάνω και κάτω από τη σκηνή εδώ μιλάει στον Γιώργο Παπανικολάου και στο rejected.gr ???? «Γι αυτό δεν απελπίζομαι. Γιατί όπως λέει ο Αιμερίκ, ο ένας από τους “ρόλους” που υποδύομαι στη ΣΕΡΟΤΟΝΙΝΗ: – Πιστεύεις θα αλλάξει ο κόσμος; – Θέλω πολύ! Γι αυτό δουλεύω άλλωστε. Γι αυτό κάνω θέατρο. Γι αυτό χαίρομαι τόσο, αυτό το έργο (τη Σεροτονίνη) και πέρυσι και φέτος. Για να αλλάξει ΚΑΤΙ».

«Τρεις εξαιρετικές παραστάσεις». Ο Νίκος Ξένιος γράφει στο Book Press για τη Σ Ε Ρ Ο Τ Ο Ν Ι Ν Η. “οι συνεντεύξεις, το πιο ευπώλητο τηλεοπτικό είδος του παθητικού καταναλωτή θεάματος, πραγματοποιούνται ανάμεσα σε δεμάτια από σανό (σ’ έναν σταύλο) και φαντάζουν ιδιαίτερα αμοραλιστικές, διεξερχόμενες φιλοσοφικά την έννοια του θανάτου με σαρκαστικό χιούμορ, εκλεπτυσμένη μοχθηρία και εσκεμμένη ελαφρότητα”.

????Η Ευδοκία Βαζούκη είδε τη Σ Ε Ρ Ο Τ Ο Ν Ι Ν Η στο BIOS exploring urban culture από τους Elephas tiliensis και γράφει στο monopoli.gr. ???? (+) Στο Bios για την ανατρεπτική “Σεροτονίνη” από τους Elephas tiliensis Από πέρσι ήθελα να δω την παράσταση “Σεροτονίνη” των Elephas tiliensis που είναι βασισμένη στο ανατρεπτικό έργο του Μισέλ Ουελμπέκ, ενός από τους πιο δαιμόνιους κι επιδραστικούς σύγχρονους λογοτέχνες. Τα αλλεπάλληλα sold out όμως δεν μου έκαναν την χάρη και έτσι περίμενα στωικά να επιστρέψει στη θεατρική σκηνή, αυτή τη φορά στο Βios. Μια παράσταση πολλαπλών μέσων, που συν-σκηνοθετούν οι Δημήτρης Αγαρτζίδης και Δέσποινα Αναστάσογλου, βαθιά υπαρξιακή και ανορθόδοξα ρομαντική που μιλά μεταξύ άλλων για τις ψευδαισθήσεις και τα αδιέξοδα του σύγχρονου πολιτισμού. Έτσι λοιπόν τη Δευτέρα βρέθηκα στο Bios και παρακολούθησα ένα πολυσυλλεκτικό θέαμα – που δανείζεται υλικά από το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη μουσική και το stand up – και με πολλά στοιχεία μεταδραματικότητας, διάδραση θεατών και ηθοποιών, αλληλεπίδραση με τη ζωντανή μουσική του Θωμά Μπέλτσιου (που βρίσκεται και ο ίδιος επί σκηνής) και απίστευτα έντονη σκηνική ενέργεια από όλη την ομάδα, που με κρατούσε συνεχώς σε εγρήγορση. Ως κοινό μαθαίνουμε πολύ σύντομα πως βρισκόμαστε παρόντες σε ένα ζωντανό τηλεοπτικό σόου και γινόμαστε μάρτυρες μιας ιστορίας όπου οι αυτοκτονίες, η κατάθλιψη, τα αδιέξοδα του σύγχρονου δυτικού κόσμου, ο σεξισμός, ο ρατσισμός, η ένοπλη βία, τα φυλετικά στερεότυπα, το body shaming, οι καταστροφές, οι πανδημίες και άλλα πολλά, μάς παρουσιάζονται με μπόλικη δόση λάμψης και φαντασμαγορίας στα όρια του κιτς. Μια πραγματικά δραματική αφήγηση, στημένη μέσα σε ένα «κωμικό» περιβάλλον, που όμως καθόλου δεν την υπονομεύει, αφού όταν είναι να νιώσεις τη γροθιά στο στομάχι θα τη νιώσεις ανεμπόδιστα.�Ευδοκία Βαζούκη