Blog

Μια κουβέντα με τον Σπύρο Κακουριώτη στην Αυγή για την “Λούλα” του Βαγγέλη Ραπτόπουλου που κάνει πρεμιέρα την Δυτέρα 01 Φεβρουαρίου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. “Όταν το 1997 πρωτοκυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου Λούλα, πολλοί ήταν αυτοί που το αντιμετώπισαν ως “καθαρόαιμη πορνογραφία”. Ήταν μια αντίδραση χαρακτηριστική του κομφορμισμού που συνόδευε τον μύθο της “ισχυρής Ελλάδας” και το εκσυγχρονιστικό λούστρο που τη συνόδευε. Σήμερα, σχεδόν είκοσι χρόνια μετά, όταν οι περισσότεροι από τους μύθους που μας έθρεψαν κατέρρευσαν με πάταγο, ίσως μπορούμε να δούμε τη Λούλα με πιο καθαρή ματιά..”

“10 must see παραστάσεις” από τη Στέλλα Χαραμή στο monopoli.gr | Ο Κωστής Παπαγιώργης είχε γράψει πως η «Λούλα», το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου είναι ικανό για «μια γενιά να δείξει τα δόντια της». Αυτή η γενιά των 90s, που χαρίστηκε (σχεδόν εξ ολοκλήρου) στην υποκουλτούρα του life style και της αστραφτερής επιφάνειας καθρεφτίζεται στο πρόσωπο μιας νεαρής φοιτήτριας Φιλοσοφίας που αναζητά μάταια κι εμμονικά την ηδονή στον έρωτα. Η ομάδα των Elephas Tilensis, ο Δημήτρης Αγαρτζίδης και η Δέσποινα Αναστάσογλου – δημιουργοί της «Περσινής αρραβωνιαστικιάς» – καταπιάνονται με την πολυσυζητημένη πολιτική πορνογραφία του 1997 μοιράζοντας τους δυο ρόλους στις Ανθή Ευστρατιάδου και Βίκυ Κατσίκα. Πηγή:www.monopoli.gr

// Η ελληνική λογοτεχνία στη σκηνή // H Τώνια Καραόγλου γράφει στο elculture // «Οι λέξεις κάνουν έρωτα μεταξύ τους» έγραψε ο Αντρέ Μπρετόν για τη λογοτεχνία και δημιούργησε μιαν αναπάντεχη εικόνα. Μια μυστικιστική σχέση συντελείται στις σελίδες των βιβλίων, ανάμεσα στα εξώφυλλα, κι ο αναγνώστης, σαν ηδονοβλεψίας, κρυφοκοιτάζει, αλλά και μοιράζεται μαζί τους, αυτή την ένωση. Τι συμβαίνει όταν το ιδιωτικό αυτό μοίρασμα βγαίνει έξω στ’ ανοιχτά; Στο θεατρικό σανίδι;