Συνέντευξη της Δέσποινας Αναστάσογλου και του Δημήτρη Αγαρτζίδη στην Έφη Μαρίνου και στην Εφημερίδα των συντακτών. “Είναι μια παράσταση που μελετά την ενηλικίωση και τον αυτισμό μιας γενιάς μιλώντας για τον γυναικείο οργασμό και την απουσία του, για τη χρήση της ινδικής κάνναβης, για τις σεξουαλικές διαστροφές, για τον κόσμο των ψυχώσεων. Μια παράσταση αυστηρά ακατάλληλη για τους ανηλίκους, μια «πολιτική πορνογραφία.”

Ευχαριστίες για την υποστήριξη της Λούλας μέσω του crowdfunding!

Eυχαριστούμε θερμά για την υποστήριξη της παράστασης τους Φίλιππο Βοκοτόπουλο, Θανάση Δαουλάρη, Διονύσιο Διβάρη, Ματίνα Ζαφείρη, Δημήτρη & Ευθύμη Καράγγελο, Μανώλη Κατσιδονιώτη, Μαρία Κοντογούρη, Χριστίνα Μοσχακλαϊδή, Γεωργία Μούλου, Παπασπύρου, Τατιάνα Πίττα,Τηλέμαχο Τσαρδάκα, fmetallo.
Η βοήθεια σας ήταν πολύ σημαντική!

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος και οι Elephas tiliensis μιλάνε με τον Δημήτρη Χαλιώτη στο Πρώτο Θέμα. «Και μόνο το γεγονός ότι τα παιδιά αυτά, ενώ ανήκουν στην επόμενη γενιά από τη δική μου, θεώρησαν ότι το μυθιστόρημά μου εκφράζει και τη δική τους γενιά, αποτελεί μεγάλη ανταμοιβή για μένα, και μια απόδειξη της αντοχής της ‘’Λούλας’’ στο χρόνο. Τι άλλο να ζητήσει ένας συγγραφέας;»

Η Μάνια Ζούση στο artplay. “Σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς που πάλεψε να ενηλικιωθεί στις τοξικές δεκαετίες από το ’90 και μετά, η Λούλα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου που σόκαρε, δίχασε και ενθουσίασε όταν πρωτοκυκλοφόρησε, ανεβαίνει για πρώτη φορά στο θέατρο του Νέου Κόσμου από 1ης Φεβρουαρίου.”

Ο Μανώλης Βαμβούνης και το Gkoultouroblog στην πρόβα της Λούλας του Βαγγέλης Ραπτόπουλος. “Είχε αρχίσει να ακούει φωνές μες στο κεφάλι της και να υποψιάζεται ότι ο πατέρας της, ο λατρευτός της πατερούλης… Αν συνέχιζε έτσι, θα κατέληγε στο τρελοκομείο. Σίγουρα, σίγουρα!”

Μια κουβέντα με τον Σπύρο Κακουριώτη στην Αυγή για την “Λούλα” του Βαγγέλη Ραπτόπουλου που κάνει πρεμιέρα την Δυτέρα 01 Φεβρουαρίου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. “Όταν το 1997 πρωτοκυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου Λούλα, πολλοί ήταν αυτοί που το αντιμετώπισαν ως “καθαρόαιμη πορνογραφία”. Ήταν μια αντίδραση χαρακτηριστική του κομφορμισμού που συνόδευε τον μύθο της “ισχυρής Ελλάδας” και το εκσυγχρονιστικό λούστρο που τη συνόδευε. Σήμερα, σχεδόν είκοσι χρόνια μετά, όταν οι περισσότεροι από τους μύθους που μας έθρεψαν κατέρρευσαν με πάταγο, ίσως μπορούμε να δούμε τη Λούλα με πιο καθαρή ματιά..”